Rozdział 22

-Odszedł? Tak po prostu?-Pytała Rydel przemierzając korytarz szkoły wraz z Laurą.
-Nie wiesz! Z efektami specjalnymi!-Prychnęła sarkastycznie,wchodząc do sali ćwiczeń-Normalnie sztuczne ognie mu z dupy wystrzeliły!
-Jaka agrejszyn!-Mruknęła Delly rzucając plecak na podłogę.
-Okay ludzie!-Krzyknęła brunetka stając na środku-Dziś dzielimy się na grupy.Dziewczyny zostają ze mną,a chłopcy idą za Ross'em-Kiwnęła na niego głową.Ten posłusznie wstał i wraz z resztą chłopaków,opuścili pomieszczenie.
-Dzisiaj zamiast baletu przećwiczymy część układu,w którym czujecie się o wiele lepiej!-Klasnęła w dłonie włączając muzykę.Dziewczyny jak to miały w zwyczaju ustawiły się tuż za Laurą przed ogromnym lustrem.Choreografia zawierała przeróżne style tańca.Połączona była z aktorstwem co sprawiało,że była nietypowa,oryginalna,przepełniona prawdziwym uczuciem.Każdy ruch brunetki niósł ze sobą jakąś historie z jej życia.Tępo zwalniało się,by po chwili ponownie przyśpieszyć.

W tańcu odtwarzała swoją własną historię,ale nie tylko.Pokazywała swoje uczucia.Od smutnego,wręcz melancholijnego baletu,który miał pokazać to co czuje w środku.Do energicznych ruchów ciała,ukazujących jak bardzo chciałaby się uwolnić.Jest zbyt słaba by to zrobić,więc wciąż wraca do przeszłości.Tym samym upadając wraz z dziewczynami na śliską podłogę.

Coś jednak sprawia,że się podnosi i próbuje dalej.
-Całkiem nieźle-Pochwaliła je siadając na posadce-Jeszcze tylko parę prób i się pożegnamy!A teraz zróbcie sobie przerwę!
-Co miałaś na myśli?-Podchwyciła Ryd siadając obok Laury.
-To,że za niecały tydzień macie występ,a ja już spełniłam swoje zadanie!-Beznamiętnie wzruszyła ramionami.
-Dobrze wiesz,że nie poradzę sobie jako główny głos.Nie wygramy tego ze mną!-Zaczęła blondynka spoglądając niepewnie na dziewczynę.
-Dasz radę.Zawsze mi powtarzasz,że trzeba w siebie wierzyć!..A ja w ciebie wierze!-Założyła ciemny kosmyk włosów za ucho.Wyglądała wtedy tak niewinnie.
-Lunia ty mnie nie rozumiesz-Pokręciła głową-Wszyscy dobrze wiemy,że nie mam takiego wokalu jak ty.Nie zaśpiewam tej piosenki,bo mój głos nie sięgnie tak wysokich rejestrów,a twój tak!Poza tym kiedy ty i Ross śpiewacie razem,jest magicznie i niepowtarzalnie.Wasze głosy są zgrane i jest między wami chemia,którą widać!-Zabawnie poruszała brwiami na co brunetka przewróciła oczami.
-Postanowiłam,że ty będziesz głównym wokalem i zdania nie zmienię.Czy ci się to podoba czy też nie!
-Normalnie uparta jak osioł-Mruknęła pod nosem.
-Słyszałam!
-Yyy a jak się dzisiaj masz?-Rydel natychmiast zmieniła temat.
-Czy to ważne?
-Ja się pytam,ty odpowiadasz!-Rozkazała blondyna-Tak to działa!
-Czasami jest mi bardzo zimno i bardzo smutno i nie ma nikogo kto chciałby zmienić moje łzy na uśmiech,ale to nic-Wyszeptała spuszczając głowę.Delly momentalnie się przysunęła,przytulając ją mocno do siebie.
-Masz mnie i pamiętaj o tym!-Delikatnie pocałowała ją w czółko-Jesteśmy przyjaciółkami!Ty się śmiejesz,ja się śmieje.Ty płaczesz,ja płaczę.Ty skaczesz z mostu,ja biorę łódkę i ratuje twoją upośledzoną dupę!-Dodała głaszcząc jej ramię.
                                                                           ****
-Wróciłam!-Krzyknęła wchodząc w głąb domu.Nie słychać było żadnych kłótni,gróźb ani też bójek.Zdziwiona Rydel powędrowała do kuchni.Na lodówce wisiała karteczka.
                                                       "Poszliśmy z Bogdanem do zoo
~Kochający bracia...Ps. Zrób nam kolacje"
Westchnęła głośno i pobiegła na górę.Wchodząc do swojego królestwa usłyszała pewną melodię dobiegającą zza drzwi od pokoju Ross'a.Przystanęła chwilę i wsłuchiwała się w grę chłopaka.
-Dawno tego nie robiłeś!-Odezwała się kiedy skończył-Co to za song?
-Pewna dziewczyna przypomniała mi co kiedyś lubiłem robić-Uśmiechnął się lekko widząc jak siostra siada koło niego na łóżku-Śpiewała tą piosenkę w szkole.Od tamtego czasu nie mogę przestać o niej myśleć-Opuszkami palców dotknął strun od gitary.
-O dziewczynie czy piosence?-Spytała lustrując jego twarz.Ten wzruszył ramionami przeczesując palcami włosy.
-Nie mam pojęcia-Pokręcił głową-Jej głos był..piękny,ale strasznie smutny.Jakby w jej życiu stało się coś okropnego.Przez chwilę czułem się jakbym ją już kiedyś słyszał. Nie wiem co bardziej mnie ciekawi.To kim ona jest,czy to...czemu było słychać w jej głosie ból!-Rydel patrzyła na brata w zamyśleniu.Wszystko by się zgadzało.Roztrzęsiona Laura wbiegająca wtedy do pokoju.Smutek,ból,tajemnicza dziewczyna i piosenka.Blondynka uśmiechnęła się lekko.
-A zmieniając temat..wiem co robi Laura-Powiedział Ross zakrywając dłońmi twarz-Ale zupełnie nie wiem jak jej pomóc!
-Ja też!-Przyznała kładąc się na łóżku,patrząc w sufit-Boje się,że pewnego dnia nie zdążę zapobiec temu co chce zrobić i będzie już za późno.A tego bym sobie nie wybaczyła,bo ja nie wyobrażam sobie świata bez niej!-Wychrypiała przygryzając wargę.
-Zastanawiam się czy w ogóle da się jej jeszcze pomóc.Bo z tego co wiem to jest bardzo poważne.Popatrz..to zadziwiające jak człowiek może ukryć swoje prawdziwe uczucia tylko się uśmiechając-Prychnął z goryczą,kładąc się koło siostry.
-Myślę,że ci najsmutniejsi ludzie zawsze najbardziej starają się rozweselić innych.Bo wiedzą jak to jest,kiedy czujesz się kompletnie bez wartościowy.I nie chcą aby nikt inny czuł się podobnie-Wyszeptała przymykając oczy.Oboje rozkoszowali się ciszą,która tak rzadko zdarza się w tym domu.
-RYDEL! RYYYDEL!-Poderwali się słysząc płaczliwy krzyk Ellingtona.Szybko wybiegli z pokoju prawie spadając ze schodów.Gdy byli na dole zobaczyli zapłakanego Ratliffa,który w pasie przyklejone miał taśmą klejącą trzy wielkie butle orężady gazowanej,a na jego czole widniał napis.."Jestem z Islamu,nie wkurwiaj mnie"
-Cymbały jedne! co się znowu stało?-Wrzasnęła zdziwiona blondynka.
-Te szmaciarze zabrali mojego Bogdana do klatki i wywieźli do zoo w Amsterdamie!-Pisnął Ell zabijając wzrokiem pozostałych chłopaków-A teraz poczujcie smak mojej zemsty! Zabije was wszystkich tak jak wy zabiliście moje serce!-Krzyknął i zaczął potrząsać swoim ciałem-Wybuchnę was,tak Ryd ciebie też!
-Ale ty wiesz,że to nie dynamit tylko orężada,co nie?-Zapytał Ross patrząc na niego dziwnie.
-Smuteczek,chlip..chlip-Broda bruneta zaczęła się trząść,a usta przybrały kształt podkówki-Idę pogrążyć się w żałobie-Pisnął i pobiegł do pokoju.
-No sister możesz już zacząć nam dziękować!-Pisnął podniecony Rocky.
-Nom..to tylko dzięki naszym mózgą nie masz tej lamy na utrzymaniu-Wtrącił Riker dumny jak paw.
-Okay..a do czego potrzebna wam była Ness?-Spytała Rydel patrząc na związaną Marano przewieszoną na plecach Rylanda.Chłopcy wymienili szybkie spojrzenia.
-Yyy no wiesz..ktoś nam musiał powiedzieć jak zadzwonić do Amsterdamu-Rocky wzruszył ramionami.Po chwili Vanessa zaczęła wierzgać się nie kontrolowanie.Usta miała zaklejone taśmą,więc trudno było jej coś powiedzieć.
-Nessiu..proszę cie o spokój.Nie bądź bad girl tylko good!-Upomniał związaną dziewczynę Riker.Rocky przytaknął bratu kiwając głową.

-Ej..skoro wszyscy jesteśmy tu,to Lau jest sama w domu?-Zaczęła przerażona Delly i spojrzała na równie zmartwionego Ross'a-Pójdę do niej!-Już chciała wychodzić,ale poczuła na sobie czyjąś dłoń.
-Nie! ty stale przy niej jesteś.Pozwól tym razem mi do niej zairzeć!-Wyszeptał zestresowany blondyn.Dziewczyna patrzyła na niego nie pewnie.
-Nie wiem czy to dobry pomysł!
-Proszę Ryd!-Wychrypiał błagalnym tonem.Blondynka tylko kiwnęła głową,a jego już nie było.Została po nim jedynie poświata białego kurzu.
                                                                          *****
Do domu Marano wszedł bez pukania.Panowała w nim ciemność.Rozglądał się po pomieszczeniu.Sprawdził wszystkie pokoje.Nie było jej w żadnym.Lekko przestraszony wszedł do kuchni.Momentalnie stanął jak wryty.
-Co robisz pod tym stołem,ukrywasz się przed czymś?-Uważnie patrzył na dziewczynę otuloną czarnym kocem.
-Tia...
-Zatem przed czym się ukrywasz?-Zapytał ponownie.
-Przed wszystkim co złe na świecie!-Wyszeptała podnosząc na niego wzrok.
-I myślisz,że to w czymkolwiek ci pomoże?
-Odkąd tu jestem nic złego mi się nie przytrafiło!-Przyznała cicho.Blondyn chwile patrzył na nią,po czym wszedł pod stół siadając blisko brunetki,która spojrzała na niego zdziwiona.
-W takim razie będziemy ukrywać się razem!-Chwycił skrawek koca i przysunowszy się jeszcze bliżej Laury przykrył się nim.
-Powiedz mi tak szczerze czemu to robisz?co w sobie dusisz?-Zaczął spoglądając na nią niepewnie.
-Nienawiść,ból,tęsknotę!-Wyliczała wzruszając ramionami.
-Dalej!
-Wstręt,lęk,bezsilność-Kątem oka zerknęła na słuchającego ją blondyna.
-Dalej!-Rozkazał cicho,lecz stanowczo.
-Chęć ucieczki,chęć skończenia tego,chęć odcięcia się od wszystkich-Wychrypiała ściskając nerwowo dłonie.
-To ostatnie już ci się udało-Syknął ostro.
-Jesteś o coś zły?-Zapytała przechylając lekko głowę.
-Nie...tylko pokaż mi swoje obydwie ręce.Pocięte są jeszcze bardziej i nie wmawiaj mi,że jest inaczej!
-A co myślałeś?To,że się o wszystkim dowiedziałeś nic nie zmienia-Powiedziała tuląc się do koca.
-Czemu nikomu nie powiedziałaś jak się czujesz?
-A co miałam powiedzieć?-Prychnęła patrząc na Ross'a-Że nie daje sobie rady?Że wszystko się spieprzyło?Że mam wiele problemów,że nienawidzę chodzić do szkoły pełnej fałszywych ludzi,że codziennie zamykam się w pokoju i płacze,że każda noc jest dla mnie koszmarem,że nigdy nie czułam się tak samotna i że potrzebuje cię bardziej niż kiedykolwiek?-Wyrzucała z siebie kolejne słowa.Ross patrzył na nią z bezsilnością.Nie miał pojęcia jak jej pomóc,a bardzo tego chciał.Delikatnie chwycił kosmyk jej długich włosów i założył go za ucho.Wyglądała tak uroczo,tak niewinnie.
-Jeżeli cierpisz chce ci pomóc!-Wyszeptał wciąż wpatrzony w jej zaszklone oczy.
-Jak ty chcesz mi pomóc?JAK?-Krzyknęła łapiąc się za włosy.

-Pozwolisz mi przestać istnieć?
-Nie,ale..
-No właśnie!-Przerwała mu -Daj mi siłę do życia,albo do zabicia się, bo dłużej stać pomiędzy nie umiem...-Przyznała przygryzając wargę.
-Rozmawiasz ze mną o tym..A to jest juz ogromny postęp-Złapał ją za rękę i splótł ich palce-Może zrobię ci coś do jedzenia i usiądziemy na kanapie?
-Nie chce jeść..chce herbaty!
-Proszę bardzo,możemy wypić herbatę!Dwie herbaty.Sto herbat?Proszę bardzo jestem gotów wypić z tobą milion filiżanek herbaty,jeśli miałoby to cokolwiek pomóc-Wyznał radośnie.Dziewczyna zachichotała lekko na jego słowa.Pozbierali się z podłogi i wyszli z pod stołu.Ross poszedł wstawić wodę na upragnioną herbatę,a Laura ciągnąc za sobą koc pognała do ciemnego salonu na równie ciemną kanapę.
-Rossy wspaniały przybywa z dwoma kubkami cieplutkiej herbatki!-Wykrzyknął siadając koło Laury podając jej kubek.
-Czemu tu ze mną jesteś?-Zapytała nagle połykając gorącą ciecz.
-Wieesz!Riker zmanipulował Rocky'ego żeby pomógł mu pozbyć się ukochanej lamy Ell'a,Rocky zmanipulował Rylanda,żeby porwał Vanesse,która została zmanipulowana przez nich,żeby pomogła im zadzwonić do zoo w Amsterdamie.Natomiast ja zmanipulowałem Rydel,żeby pozwoliła mi do ciebie przyjść-Uśmiechnął się patrząc na dziwną minę dziewczyny.
-Okay..a kto w takim razie zmanipulował ciebie,żebyś tutaj przyszedł?-Wyszeptała zdezorientowana.
-Nikt!-Pokręcił głową.Na co brunetka zachłysnęła się herbatą-Chciałem po prostu być przy tobie i spróbować ci jakoś pomóc!
-Nie możesz tego zrobić.Nikt nie może!-Spuściła głowę w dół stawiając kubek na stoliku.On zrobił to samo.
-Zachowujesz się normalnie,żeby nikt się nie martwił,ale potrzebujesz pomocy-Mruknął zbliżając się do niej.
-Czemu coraz bardziej się do mnie przysuwasz?-Szepnęła tuż przy jego twarzy.
-Po prostu chce,żebyś czuła się bezpiecznie!-Uśmiechnął się odgarniają jej włosy z oczu.
-Przestań-Za protestowała-Przez ciebie zaczynam się gubić w swoich myślach pomiędzy"idź się zabij szmato",a "zostań tu bo masz dla kogo"-Wyznała patrząc w jego oczy.
-Przecież masz dla kogo!-Wyszeptał patrząc na jej usta,z którymi po chwili złączył swoje wargi.Pocałunek był delikatny.Bardzo namiętny,ale inny niż wszystkie.Wkładali w niego uczucia,które targały nimi w środku.
-Nie!-Laura oderwała się od zaskoczonego Ross'a-Nie możemy-Dodała czując jak blondyn delikatnie całuje jej szyje.Powoli zaczęło ogarniać ją ciepło.Nie kontrolując się wplotła swe szczupłe palce w włosy chłopaka.Lekko odrywając rękoma jego twarz od swej szyi,nakierowała go na swoje usta.Delikatnie ujął jej policzek,a ona sama chwyciła go za kark zrzucając z siebie koc.

Jej małe ciało leżało teraz na nim.Obdarowali się szczerymi pocałunkami co chwile się przy tym uśmiechając.
-Jesteśmy dziwni-Wyszeptała tuż w jego usta.On przekręcił się wbijając brunetkę w kanapę.
-Wiem!-Ponownie zatopił wargi w jej ustach.Nie odrywając się od niej,zaczął rozpinać jej koszule.Kiedy był w trakcie rozpinania trzeciego guzika oboje usłyszeli cich odgłosy,a po chwili zobaczyli palące się światło w przedpokoju.Przestraszeni szybko oderwali się od siebie powodując tym samym,że spadli na podłogę.
-Yyy co wy robicie?-Nad sobą usłyszeli dobrze im znany głos.Spojrzeli z rozdziawionymi buziami w stronę nie proszonych gości.
-Mama?-Pisnął zdziwiony Ross mając przed sobą obojga rodziców.
-Ja też tu jestem-Odchrząknął urażony Mark.
-Skąd wy się tu wzieliścię?
-Chcieliśmy wejść do domu,ale zobaczyliśmy,że są wstawione nowe drzwi i klucz nie pasował.No to zadzwoniliśmy dzwonkiem.Otworzył nam Rocky po czym z hukiem zamknął drzwi-Sprostowała Stormie.
-Taa..wciąż boli mnie nos-Obużony Mark wskazał na bolące miejsce.
-A wy co tu robicie tak sami na podłodze,po ciemku?-Dopytywała się starsza blondynka.
-Yyy no my ten...jogę ćwiczymy.No nie Laura?-Ross zwrócił się do brunetki.
-Dokładnie!-Przytaknęła mu nerwowo.Zestresowana para wstała z podłogi.Już po chwili rozległ się kolejny huk.Zdyszany Rocky,a za nim reszta Lynch'ów i Vanessa wparowali do salonu wcześniej wywarzając kolejne drzwi wejściowe.
-People..mamy problem!Rodzice wrócili!-Pisnął Rocky rzucając drzwiami gdzieś na ścianę.Dopiero po chwili zobaczył przed sobą rozgniewane miny Mark'a i Stormie.
-Mamusia?-Brunet kolejny raz pisnął.
-Tak synu..ta sama,której pięć minut temu zatrzasnąłeś drzwi przed nosem!-Skrzyżowała ręce.
-No tak..o mnie to nikt nie pamięta!Po co wykrzyknąć ojciec.Toć to za trudne jest-Mruczał pod nosem zbulwersowany mężczyzna.
-No wiesz to był szok po porodowy!-Wtrącił Riker broniąc młodszego brata.
-A ONI wywieźli mojego Bogdana do Amsterdamu!-Wrzasnął Ellington rzucając się na szyję Marka.
-Ymm Stormie...-Zwrócił się do swojej żony-Po co myśmy tu wracali?-Spytał zrzucając z siebie zwłoki Ratliffa.
-Oh Mark..po to żeby ich przypilnować.Toć to banda zwierzaków jest..Tak Rydel ty też!-Popatrzyła na obrażoną Delly.
-Mam nadzieje,że nic głupiego nie robiliście podczas naszej nieobecności!-Na słowa rodziców nastolatkowie popatrzyli w górę.
-Yyy co wy robicie?
-Cicho ojciec!Nie przeszkadzaj.To retrospekcja jest!-Rocky popatrzył na rodziców.Po czym wrócił do gapienia się razem z resztą w sufit przypominając sobie wszystkie głupoty,które odwalili w tym miesiącu.
C.D.N

Witajcie miśki moje kochane.Przybywam z rozdziałem.Dziwny i nudny,ale jest przynajmniej.Jestem chora i już od poniedziałku mam ferie,więc będę się starała napisać kilka rozdziałów.Pewnie zakończe niedługo 1 sezon.Następny rozdział mam już zaczęty,więc to tylko od was zależy kiedy on się pojawi.Zapraszam do czytania i KOMENTOWANIA.

Do napisania Słodka Nunusia :))